BIOGRAfia

27 II 1879 Krze koło Trzebini
3 VIII 1949 Kraków
malarz, grafik, projektant

Ten artysta to nie tylko uzdolniony twórca, ale także podróżnik i pasjonat sztuki. Rozpoczął swoją edukację artystyczną w Krakowie, a potem kontynuował ją w Wiedniu i Paryżu. Jego prace odniosły wielki sukces, a jego umiejętności w zakresie projektowania wnętrz, wzornictwa, witraży, plakatów i innych dzieł sztuki były niezwykle wszechstronne.

BIOGRAM

Moja edukacja artystyczna rozpoczęła się na Wydziale Przemysłu Artystycznego Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie. Następnie kontynuowałem naukę w Kunstgewerbeschule des Osterreichisches Museum für Kunst und Industrie w Wiedniu, gdzie studiowałem pod kierunkiem Karola Kargera. Po powrocie do Krakowa, wróciłem na studia na krakowskiej ASP i pracowałem w pracowni Axentowicza i Wyspiańskiego. Kolejnym etapem mojej edukacji artystycznej był wyjazd do Paryża, gdzie studiowałem w „Académie Julian” pod kierunkiem Eugene’a Grasseta, Simona i Prineta. Dodatkowo, pogłębiałem swoją wiedzę z zakresu architektury wnętrz w Londynie, a także zwiedziłem Rzym i Florencję podczas mojej podróży po Włoszech. Po tych doświadczeniach artystycznych, zorganizowałem wystawę moich prac w Wiedniu, która odniosła wielki sukces.

Po powrocie do Krakowa, zacząłem pracować dla przemysłu metalurgicznego, projektując lampy, świeczniki i naczynia. Jako kierownik artystyczny zakładów witrażowych Żeleńskiego, dbałem o wysoki poziom techniczny i artystyczny prac. Byłem także jednym z założycieli Towarzystwa „Polska Sztuka Stosowana”. Projektowałem między innymi wnętrza pałacu rodziny Tarnowskich w Dzikowie koło Tarnobrzegu, salon w sanatorium doktora Kazimierza Dłuskiego w Zakopanem oraz fryz w Białej Sali, kawiarni Noworolskiego. Wziąłem udział w wystawie „Architektura Wnętrz w Otoczeniu Ogrodowym”. Zdobyłem pierwsze miejsce w konkursie na projekt wnętrz Hotelu Krakowskiego we Lwowie. Zaprojektowałem także nieistniejące już wnętrza dla krakowskiego kina „Uciecha” i teatru „Bagatela”. Niestety, wnętrze teatru zostało zniszczone przez pożar, ale zachowane są negatywy zdjęć, które są przechowywane w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Byłem jednym z pionierów i propagatorów tak zwanego stylu rodzimego w polskim zdobnictwie, który charakteryzował się wykorzystaniem motywów ludowych. Przez wiele lat pełniłem funkcję kierownika artystycznego krakowskiej drukarni Władysława Teodorczuka. Moja twórczość była bardzo wszechstronna, obejmowała projektowanie plakatów, okładek książek, ilustracji, exlibrisów i logotypów

W wieku 35 lat zostałem powołany do wojska i służyłem na Wydziale Grobów Wojennych w Krakowie jako porucznik pospolitego ruszenia. Pracowałem w Zespole Malarzy i Grafików, gdzie tworzyłem szkice i projekty kompozycji cmentarzy, akwarele makiet i szkiców terenów walk. Byłem także członkiem Komisji Konkursowej, która wybierała projekty cmentarzy. Organizowałem wystawę poświęconą walkom armii austro-węgierskiej, zwłaszcza ofensywie majowej w 1915 roku. Prezentowałem szkice i tempery, w tym Przejście armii austriackiej przez Dunajec w pościgu za Rosjanami w maju 1915 roku, Piechotę austriacką w rowach ostrzeliwaną przez artylerię rosyjską pod Tarnowem, Oblężenie Krakowa, Ciężkie haubice austriackie i wiele innych scen.

Jednak przede wszystkim byłem gorącym patriotą i rzecznikiem walki o niepodległość Polski. Stałem się częścią plastycznych kronikarzy Legionów, obok innych znanych artystów. Wiele moich prac znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.

Po zakończeniu wojny, stworzyłem plastyczną oprawę oficjalnego aktu zaślubin Polski z morzem, które odbyły się 10 lutego 1920 roku w Pucku. Przed wybuchem II wojny światowej pracowałem w Państwowej Szkole Zdobnictwa i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, kontynuując projektowanie mebli, tkanin, mozaiki oraz grafiki książkowej. Byłem również współwydawcą pisma satyrycznego „Liberum Veto” oraz współredaktorem „Poradnika Graficznego”. Zmarłem i zostałem pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

RODZINA

Syn:
Jan Szczepan

1843r. – 1899r.

Syn:
Edwardy Glatman

1855r. – 1932r.

Rodzeństwo:
Zofia Antonina

1891r. – 1983r.

Żona:
Kazimiera Podhorska

1908r.